جلوه سه بعدی به دلیل اصولی به نام استریوپسیس کار می کند. هر چشم در یک مکان متفاوت است و در نتیجه تصویر کمی متفاوت را مشاهده می کند. تفاوت این تصاویر در چیزی است که به ما امکان درک عمق را می دهد. این اثر را می توان با عکاسی با گرفتن دو عکس از سوژه که با فاصله همان دانش آموزان خود جبران می شوند (تقریباً 2.5 اینچ یا 63 میلی متر) جبران شد. سپس این دو تصویر به گونه ای مشاهده می شوند که هر چشم فقط تصویر مربوطه را می بیند. مغز شما دو تصویر را دقیقاً همانطور که برای دید طبیعی انجام می دهد قرار می دهد و شما یک تصویر سه بعدی منفرد را درک می کنید.
گرفتن تصاویر استریوسکوپی ساده است. تمام آنچه شما نیاز دارید یک دوربین و سه پایه است. دوربین و سه پایه خود را روی یک سطح سطح تنظیم کنید. عکس خود را با موضوع اصلی در مرکز تنظیم کنید و از آن عکس بگیرید. سپس سه پایه 2.5 اینچ (حدود 63 میلی متر) را به راست یا چپ بکشید. در صورت وم جهت دوربین خود را طوری تنظیم کنید که سوژه دوباره در مرکز عکس قرار گیرد. این فقط برای بستن عکس ها لازم است. سپس از موقعیت جدید عکس دوم بگیرید
سیستم های قطبی از دو مجموعه فیلتر نوری قطبی استفاده می کنند. تصویر از طریق یک جفت فیلترهای قطبی پیش بینی شده است. نمای راست و چپ قطب مخالف دارد. بیننده عینک را با یک جفت دیگر فیلترهای قطبی می پوشد. هر فیلتر اجازه می دهد تا تصویر با قطب مطابق عبور کند اما قطبیت مخالف را مسدود می کند. این سیستم نسبت به سیستم های فیلتر رنگی دارای مزیت است زیرا می تواند تصاویر کامل رنگی را به نمایش بگذارد. ضرر این سیستم این است که یا به دو پروژکتور (مثل آنچه در سینماهای فیلم مشاهده می کنید) نیاز دارد یا رزولوشن شما محدود است
درباره این سایت